5 weetjes over de zeehond in Nederland

Een tijdje is het niet goed gegaan met de Nederlandse populatie van zeehonden. Dit had onder andere te maken met de vervuiling van hun leefgebied en de afname van hun natuurlijike voedselaanbod. Maar mede dankzij de liefdevolle opvang en het doorzettingsvermogen van DierenLot Ambassadeur Lenie 't Hart is de zeehond weer terug van bijna weggeweest in de Nederlandse wateren. 

1. Twee soorten

In Nederland leven twee soorten zeehonden: de grijze zeehond, ook wel Halichoerus Grypus genoemd, en de gewone zeehond, ook wel bekend als de Phoca Vitulina. Ze hebben allebei hun eigen voorkeur wanneer het op hun leefgebied in ons land aankomt. De grijze zeehond vind je vooral in de Noordzee, hoewel hij ook wel eens in het noordelijkste gedeelte van de Waddeneilanden vertoeft. De gewone zeehond leeft bij voorkeur aan de zijkant van de Waddeneilanden, in de Waddenzee en Zuidwest Delta. 

2. De paringstijd

Bij de grijze zeehonden kunnen de vrouwtjes paren in de periode van december t/m januari. Hun jongen worden geboren in november of december. De paartijd van de gewonde zeehond lig tussen eind juni en eind augustus. In juni of juli werpen de vrouwtjes. Zowel bij de gewone als de grijze zeehonden gaat het veelal om één pup per keer. Bovendien kennen ze beide tijdens de dracht een periode van een aantal weken waarin het embryo zich nog niet ontwikkelt; dit wordt ook wel 'de stille zwangerschap' genoemd. De eigenlijke draagtijd is bij zeehondendan ook korter dan de totale zwangerschapsperiode. 

3. Groot, groter, grootst

De grijze zeehond is in meerdere opzichten bijzonder. Hij is van de twee soorten zeehonden in Nederland de grootste ondersoort. Wat ook opvalt bij de grijze zeehond zijn de grote, wijde neusgaten, terwijl de gewone zeehond een stompe snuit heeft met kleinere, v-vormige neusgaten. En hoewel zijn naam doet vermoeden dat hij een grijze pels heeft, neigt de vacht van een volwassen grijze zeehond eerder naar donkerbruin of beige. 

4. Eten

Zeehonden eten vooral vis, maar ook schaal- en weekdieren, als ze die te pakken kunnen krijgen. En waar de grijze zeehond gek is op velesoorten vis en niet bepaald kieskeurig is, blijkt de gewone zeehond een echte fijnproever met een specifieke voorliefde voor haring en kabeljauw. In de Nederlandse wateren gaat hij vooral op zoek naar bot. De grijze zeehond wil - als het hem zo uitkomt - ook nog wel eens jagen op vogels of op andere zeezoogdieren.

5. Het gaat relatief beter met de populatie 

Gelukkig gaat het wat beter met de verschillende populaties zeehonden in ons land. Maar meer van deze zeezoogdieren betekent ook meer dieren die opgevangen moeten worden vanwege ziekte of zwakte. Door menselijk toedoen, zoals bijvoorbeeld toerisme, maar ook vervuiling en industrie wordt dit dier constant blootgesteld aan verstoring. Inmiddels zij de zeehonden in Nederland zo in aantal gegroeid dat de opvangcapaciteit niet meer toereikend is. We mogen blij zijn dat zo'n mooi dier een plekje heeft in de samenleving,maar als hij door ons in de problemen komt, zijn we ook verplicht om te helpen. 

Bron: #samenvoordieren jaargang 4, uitgave 3.