Lotgevallen: Stichting de Neushoornvogel
16 februari 2017
Bij dierentuinbezoek omstreeks 1990 viel het Thea Gertenaar en Hans Bataille op dat het verloop van de toekans en neushoornvogels nogal groot was. Met andere woorden: er gingen er nogal eens dood. Het bleek dat het erg gemakkelijk was deze vogelsoorten te importeren en een noodzaak om ermee te kweken was niet aanwezig.
Dat dit zo niet verder kon, lag voor de hand omdat toen al duidelijk was dat het regenwoud, het leefgebied van dit soort vogels, op grote schaal aan het verdwijnen was.
Om te proberen hier iets aan te veranderen zijn er destijds twee toekans aangeschaft. Onderzoek van literatuur en navragen bij de specialisten, de verzorgers van de diverse dierentuinen, leverde niet veel bruikbare informatie op. Veelvuldig bibliotheekbezoek en het bekijken van documentaires bracht de leefwijze van de vogels in het wild in beeld en daarmee tevens hun voedingsgedrag.
Een veel betere conditie
Ruim een jaar is er geëxperimenteerd om, met de voedingswijzer in de hand, een vergelijkbaar dieet samen te stellen, maar dan met producten die in Nederland voorhanden waren. De vogels bleven in leven en hun conditie verbeterde aanzienlijk. In april 1994 richtten de twee initiatiefnemers Stichting de Neushoornvogel op, met de bedoeling gemakkelijker te kunnen communiceren met de diverse vogelparken en dierentuinen. Het kweken van de neushoornvogels ging steeds beter en alle beheerde ondersoorten hebben sindsdien jongen voortgebracht, sommigen zelfs tot in de derde of vierde generatie. Er is uitwisseling met diverse dierentuinen en vogelparken in Nederland en daarbuiten.
Nadat het doel van de stichting was bereikt, werd ook geprobeerd andere vogels te gaan helpen. Vogels die door allerlei omstandigheden geen goed leven meer hadden. Onder andere:
• gedumpte papegaaien, van mensen die niet nadachten toen ze de vogel kochten;
• dierentuinvogels, die volgens lokale ambtenaren niet meer in het plaatje van een dierentuin passen;
• vogels van mensen die door ouderdom of een scheiding niet meer voor hen kunnen zorgen.
Met dank aan DierenLot
Omdat alles uit eigen zak betaald moest worden, riep de stichting de hulp van DierenLot in. En niet tevergeefs. Daarom kunnen we nu gebruik maken van een kleine dierenambulance om de dieren te verplaatsen en voer te halen. Ook was er een bijdrage voor de bouw van opvangkooien voor grote uilen, die door het verplaatsen van een fabriek opeens geen thuis meer hadden.
Zo kunnen we in deze dure tijd nog doorgaan om een flink aantal dieren een fijn leven te bezorgen. Met dank aan Stichting DierenLot.
Tekst & foto‘s: Thea Gertenaar/St. de Neushoornvogel
Bron: HartvoorDieren magazine
